Teoman’ı bir iskambil falına benzetmek, pek rasyonel olmayabilir ama ben zaten söz konusu Teoman olduÄŸunda genelde duygularımla hareket ediyorum. Bu yazımda sadece müzikten bahsedeceÄŸim. Bu gece Teoman’ı, Teoman’ın müziÄŸini konuÅŸacağız.
Ä°lkokulun sonunda bir çocukken tanıştım Teomanla. O dönem Gönülçelen yeni çıkmıştı. Akranlarım tarafından pek bilinmeyen ve evde ablamın Sezen Aksu dayatmaları yüzünden nadiren dinleyebildiÄŸim bir adamdı Teoman. Bu yüzden Teoman’a karşı yavaÅŸ yavaÅŸ yakınlaÅŸmaya baÅŸladım. O yaÅŸta Teoman’ın ÅŸarkılarından ne anlıyordum? Sanırım ÅŸimdi ne anlamaktaysam o zaman da onu anlıyordum. Söylemeye çalıştığım, o dönem olgunlaÅŸmış olduÄŸum deÄŸil, benim Teoman’a hala o çocuk saflığımla yaklaÅŸtığımdır. Ama elbette ki o yaÅŸtayken bir sanatçıya aşırı bir hayranlık duyamıyorsunuz çünkü o yaÅŸta müzikle aranız o kadar sıkı fıkı olmuyor. Tabi bunun öncelikli nedeni de günün neredeyse tamamının okulda ve sokakta oyun oynamakla geçiyor olmasıydı. Ne zaman ki eve tıkılıp sınavlara çalışmaya baÅŸladık, iÅŸte o zaman Teoman benim hayatımdaki yerini saÄŸlamlaÅŸtırmaya baÅŸladı. Ezberci eÄŸitimin bir yararını da bulmuÅŸ oldum böylelikle.
Her çocuk gibi ben de aşık oldum. AÅŸkımı da Teoman’ın ÅŸarkılarında buldum. “Zamparanın Ölümü” ÅŸarkısının sözlerinin benim için yazıldığını düşünüyor, Teoman’ın benimle aynı ÅŸeyleri nasıl bu kadar yaÅŸamış olabileceÄŸine ÅŸaşırıyordum. KeÅŸfettiÄŸim her ÅŸarkı benim biraz daha Teoman’a çekiyordu. Duygusal yapım, Teomanla büyük bir uyum içindeydi.
Özellikle lise yıllarımda Teoman artık zirvedeki yerini saÄŸlamlaÅŸtırmış ve geride bıraktıklarıyla arasında büyük bir fark açmıştı. Peki Teoman’ı bu kadar özel kılan ÅŸey ne? Teoman, her ÅŸeyden önce dinleyicilerini en özel noktalarından yakalıyor. Hepimizin aklından bazı bazı geçen düşünceleri en uygun kelimelerle dile döküyor. Hikaye anlatıyor. Anlattığı hikayeye ortak ediyor. Bu ortaklığı da yaÅŸantısıyla kutsuyor, bizden de aynı ÅŸeyi bekliyor. Evet, Teoman’ın ÅŸarkıları bir yerden sonra hayatınıza hükmetmeye baÅŸlayabilir! Dikkatli olun.
Geçen gün, bir arkadaşımla Teoman üzerine konuşurken şundan bahsettim, Teoman benim için sanki başka hiç kimsenin yapmadığı bir müzik tarzı yapıyor. Sanki dünyada o tarzı bir tek Teoman yapıyor gibi garip şeyler hissedebiliyorum. Teoman işte böyle derinden etkiliyor insanı.
Leonard Cohen hayranı olan Teoman, Bon Jovi olmak istemediği için müziği bıraktığında ona kızamamıştım. Çünkü yazımın başında dediğim gibi, Teoman bir iskambil falı gibi, ne zaman açılacağı belli olmuyor. İşte hep birlikte gördük, Teoman bu yazı yazılırken üç ayı geçkin bir süredir evli bulunmakta!
Her ruh halinde dinleyebildiğim, her ortamda açabildiğim, her türlü insanla paylaşılabilen garip bir adam, Teoman. Müziğe dönecek olması en büyük mutluluğum. Onun için bir yazı yazmış olmak beni mutlu ediyor ama bir yandan da ona ne yazarsam yazıyım, hep daha güzelini yazabileceğimi, yazmam gerektiğini düşüneceğim için içimde bir burukluk var. Ama biliyor kendimi bu düşünceye kaptırırsam bu yazı asla bitmez! O yüzden; elveda.
